Lars Coté (1993)

Ik begeleid cliënten uit het basis- en voortgezet onderwijs bij het leren leren (aanleren van studievaardigheden, ontwikkelen van executieve functies / executieve vaardigheden). In de onderbouw ondersteun ik bij alle vakken, inclusief Latijn en Grieks, en bij plannen en organiseren.

Ook in de bovenbouw ondersteun ik bij de meeste vakken, plus het PWS, al ligt onze focus natuurlijk meer op de studievaardigheden dan vakinhoudelijk. Mijn vraag is altijd: wat heb je nog nodig om zelfstandig aan het werk te kunnen?

Daarnaast ondersteun ik ouders en scholen bij het begeleiden en stimuleren van creatief (hoog)begaafde onderpresteerders.

Ik ben beschikbaar op woensdag en (in overleg) ook op zaterdag.

Wijkunnenmeer

Ik ben bij Wijkunnenmeer begonnen in herfst 2017. Toen vroeg Ilse mij of ik een cliënt van haar over kon nemen, omdat Wijkunnenmeer het steeds drukker kreeg.

Sindsdien heb ik veel individuele cliënten begeleid. Ik doe dit met veel plezier. In korte tijd heb ik onze doelgroep – creatief (hoog)begaafde onderpresteerders –, door en door leren kennen: hun sterke kanten, hun zwakke kanten, en hun leerbehoeften.

Ondertussen heb ik bij Wijkunnenmeer alles wel gedaan: onze core business, het begeleiden van ouders en kinderen, maar ook trajecten waarbij we met school samenwerken, docenten ondersteunen, en opleiden.

Sinds 2023 ben ik 4 dagen per week coach op een B3-school (particuliere school): Het Labyrint in Noordlaren.

Eerder

Natuurlijk is het weleens anders geweest. Ik ben als uitzonderlijk hoogbegaafd getest. Ook in mijn leerbehoeften is zelden voorzien. Ik kan nu wel zeggen dat niets van onze doelgroep mij vreemd is.

Ik heb het geluk dat ik heel lang de aanpassingen die op school van mij verwacht werden, wel kon opbrengen. Ik was altijd iemand die graag leerde. Hoewel mijn schooltijd niet zonder hobbels was, heb ik in 2011 ‘gewoon’ mijn gymnasiumdiploma gehaald.

Het hoger onderwijs was voor mij echter een flinke teleurstelling. En ik had er nog wel zo naartoe geleefd.

Tot dan toe was ik de school aardig doorgekomen. Goed, niet alles op school sprak me aan, maar dat hoefde ook niet: straks op de universiteit, dan begon het echte leren. En toen was het zover. Maar was dit het nou? Sindsdien heb ik mijn verwachtingen van het onderwijs behoorlijk moeten herzien.

Ik ging Japans studeren. In het tweede studiejaar deed ik er Koreaans bij, en ik was ook uitgenodigd voor het Honours Programma. Toen begon ik echter kritische vragen te stellen: ‘waarom moet dit, wat is het nut?’ Precies die vragen die ik nu van cliënten krijg over school.

Alleen het antwoord dat ik mijzelf tot dat moment op die vraag gaf, gold niet meer: ‘Jij wilt toch naar de universiteit? Jij wilt toch leren?’ Ik wás nu op de universiteit, maar ik had nog steeds het gevoel dat ik niet veel leerde…

Vanaf dat moment deed ik mijn opleiding uitsluitend omdat het moest. Mijn studie heb ik niet afgemaakt.

Klaar met school… maar niet met leren!

Alles veranderde toen Wijkunnenmeer op mijn pad kwam. Dat het werk dat ik deed, nuttig was, dat kon ik meteen zien! Daarnaast moest ik natuurlijk blijven leren, alleen ging dat nu buiten de regels en structuur van het schoolsysteem om.

De vraag wat mensen drijft en wat zij nodig hebben, heeft me altijd beziggehouden. Die heb ik alle aandacht kunnen geven in mijn (intellectuele) ontwikkeling in de afgelopen jaren. Ik mag wel zeggen dat Wijkunnenmeer een nogal eigenzinnige visie heeft op een heel aantal pedagogische en psychologische onderwerpen; ook ik heb daaraan mijn steentje bijgedragen.

Deze manier leren bevalt me veel beter dan leren op school. Misschien dat het er wel nooit meer van zal komen dat ik een reguliere opleiding volg.