Zorgleerlingen in de kou: overheidsgeld blijft onbesteed

Deze maand via NVA: “Samenwerkingsverbanden potten steeds meer geld zorgleerlingen op. Het vermogen van samenwerkingsverbanden passend onderwijs is gegroeid tot 206 miljoen euro. Niemand weet waarom dit geld niet wordt besteed aan zorgleerlingen en thuiszitters.”

Hoe komt dit?

Ik heb wel een idee waardoor dit komt. Het verhaal op de website over passend onderwijs is simpel. Scholen voeren met ouders van (potentiële) zorgleerlingen “op overeenstemming gericht overleg”. Ouders, kind en school zijn het erover eens dat een leerling extra zorg behoeft. Die zorg wordt vervolgens gezocht binnen de school zelf of het samenwerkingsverband. Voor echte uitvallers komen er steeds meer tussenvoorzieningen. Voor het geval er toch conflicten ontstaan, zijn er procedures: alles lijkt afgedekt. Maar dit is alleen de theorie.

Hierbij worden een aantal dingen over het hoofd gezien;

1. Het feit dat sommige kinderen lijden op school, soms jarenlang, waardoor ze trauma’s opdoen.
2. Het feit dat scholen en ouders het vaak niet eens zijn over wat er aan de hand is, en dus ook niet over wat een passende plek is, waarbij de bemiddeling lang niet altijd helpt.
3. Een naïef idee dat grote instellingen die een kind onderzoeken, wel weten wat er aan de hand is en goed adviezen geven bij conflicten.
4. Het feit dat er voor veel kinderen (de creatief begaafden) geen of nauwelijks passende plekken zijn in Nederland.
5. Het feit dat ook de tussenvoorzieningen of andere door de samenwerkingverbanden georganiseerde vormen van hulp, vaak geen passende plek bieden.

Wat gebeurt er in de praktijk?

Scholen doen hun stinkende best om uitvallers te helpen. (Dat zien wij echt). En als ze in hun optiek alles hebben gedaan, moet het vervolgens wel aan het kind liggen, toch? Heel simpel. Dus dan is het logisch om te kijken op er iets met het kind aan de hand is, waardoor hij of zij op die welgemeende hulp niet reageert.

Er wordt onderzoek aangevraagd bij een onafhankelijke instantie. Al naar gelang hoe het kind zich gedraagt wordt er gekeken aan naar ASS, ADD of ADHD.

Hebben we hier te maken met een autisme hoogbegaafde met emotionele problemen wegens schoolleed? Het gesteggel daarover kost veel tijd. Dat is tenminste wat wij zien! Ouders en school zijn het vaak niet eens: heeft deze leerling een stoornis of valt hij/zij uit doordat het onderwijs niet passend is (geweest), pedagogisch en/of didactisch?

En dan?

Zo komt er geen andere benadering, en wordt aan de behoefte van de leerling voorbijgegaan: er wordt binnen school aan de leerling geknutseld totdat iedereen een ons weegt. En het helpt niet…. Intussen wordt adequate, externe hulp buiten de deur gehouden met het argument dat eigen deskundigen hard bezig zijn, en dat er trouwens sowieso geen geld is. (Niet waar dus!) Intussen zakt de leerling steeds verder weg. Die is letterlijk het kind van de rekening.

Wacht niet te lang met het zoeken naar hulp

Onderpresteren begint vaak al in de onderbouw van de basisschool. Ook voor Wijkunnenmeer geldt dat wij vaak pas laat betrokken raken bij zorgleerlingen, die dan al ernstig ontmoedigd en gedemotiveerd zijn geraakt. Maar voordat het zo ver komt zijn er altijd signalen. Die vallen de docenten niet altijd op, maar de ouder kent zijn kind het best. Trek op tijd aan de bel!